سنتز کامپوزیت و نانو کامپوزیت پلی آنیلین وپلی تیوفن با استفاده از پایدارکننده های پلی وینیل پیرولیدون(pvp)?دودسیل بنزن سولفونات سدیم(dbsn a)و هیدروکسی پروپیل سلولز(hpc) در محیط آبی و غیرآبی جهت جداسازی سرب

هدف این تحقیق تهیه کامپوزیت و نانوکامپوزیت های پلی آنیلین و پلی تیوفن با استفاده از پایدارکننده های گوناگون از قبیل پلی وینیل پیرولیدون، هیدروکسی پروپیل سلولز و دودسیل بنزن سولفونات سدیم در محیط آبی و غیرآبی و جداسازی یون سرب از آب می باشد. خواص محصولات از قبیل ساختار شیمیایی و شکل شناختی با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز فوریر(ftir)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem)و پراش اشعه ایکس(xrd) بررسی گردیده است. نتایج نشان می دهند که شکل شناختی، اندازه ذرات و ساختار شیمیایی به نوع کامپوزیت بستگی دارد. ساختمان شیمیایی محصولات با استفاده از طیف سنج مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند شدت پیک ها به نوع پایدار کننده بستگی دارد. بررسی تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد افزودن پایدار کننده علاوه بر اینکه سبب ریزتر شدن اندازه ذرات می شود، توزیع ذرات را هم یکنواخت تر می کند. ماهیت کریستالی نانوکامپوزیت ها از روی آنالیز xrd تایید شده است. پیک های اضافی در شکل دلیل وجود نانوذره sb2o3 را در شبکه پلیمر نشان می دهد. جهت انجام آزمایش های جداسازی از یک راکتور اختلاط کامل ناپیوسته استفاده شده است. مقدار اندازه جذب با استفاده از زمان تماس، ph در آلودگی های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. میزان سرب توسط دستگاه جذب اتمی آنالیز گردیده است. نتایج حاصل نشان می دهند پلی آنیلین و پلی تیوفن در جداسازی یون سرب عملکرد مطلوبی دارند و می توان آنها را به عنوان یک جاذب در تصفیه آب بکار برد.